Jakie kraje są w Unii Europejskiej? Jest 27 państw członkowskich i dziesiątki innych organów. Chorwacja została członkiem w 2013 roku, a Wielka Brytania ma wystąpić z UE do 2020 roku. Unia Europejska została utworzona na mocy Traktatu z Maastricht. Założyły ją Stany Zjednoczone, Francja i Wielka Brytania, a w jej skład wchodzą dziesiątki mniejszych państw i terytoriów. Jej celem jest stworzenie unii politycznej, gospodarczej i społecznej między tymi krajami.
EU28 obejmuje wszystkie kraje członkowskie od przystąpienia Chorwacji w 2013 roku do wystąpienia Wielkiej Brytanii w 2020 roku
W 2013 roku Unia Europejska (UE) oficjalnie uznała nowy kraj członkowski Chorwację, a oba kraje zostały zjednoczone w unii politycznej na kilka wieków. Unia ta trwała od 1102 do 1918 roku, z wieloma wzlotami i upadkami po drodze. Pomimo różnic, mieszkańcy obu krajów są związani wspólną historią.
Unia Europejska jest unikalnym partnerstwem sześciu krajów w Europie Zachodniej. Celem UE jest promowanie rozwoju gospodarczego i politycznego, przy jednoczesnym wspieraniu pokoju. Dziś składa się z 28 państw członkowskich i jest uważana za podstawowy fundament stabilności w Europie. Nowa liderka UE, U. von der Leyen, przedstawiła zaktualizowany zestaw strategicznych priorytetów, w tym Zielony Ład i cyfryzację.
UE28 obejmuje wszystkie państwa członkowskie od przystąpienia Chorwacji w 2013 r. do wystąpienia Wielkiej Brytanii w 2020 r. Wielka Brytania przestanie być członkiem UE 1 lutego 2020 roku. Umowa o wystąpieniu regulująca ten proces obejmuje okres przejściowy. Okres przejściowy gwarantuje, że prawo unijne będzie obowiązywało w Wielkiej Brytanii do końca 2020 roku. Od tego momentu UE rozpocznie negocjacje z Wielką Brytanią na temat przyszłych relacji.
Została utworzona na mocy Traktatu z Maastricht
Traktat z Maastricht, na mocy którego powstała Unia Europejska, wprowadził pojęcie obywatelstwa Unii. Obywatelstwo pozwala na swobodne poruszanie się po terenie Unii Europejskiej i korzystanie z wielu korzyści. Korzyści te obejmują swobodę przemieszczania się, prawo do głosowania w wyborach lokalnych i europejskich oraz prawo do mieszkania, pracy i nauki w innym państwie członkowskim UE. Traktat sformalizował również prawo obywateli UE do szukania ochrony konsularnej podczas podróży.
Traktat z Maastricht utorował drogę dla przyszłości UE i pomógł jej zdobyć Pokojową Nagrodę Nobla w 2012 roku. Pobudził rozwój demokracji w krajach członkowskich, rozwiązał problem podziału między Wschodem a Zachodem i wspomógł proces pojednania na Bałkanach. Wprowadziła również dwa nowe obszary polityki: Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa oraz obywatelstwo europejskie. Ostatecznie UE stała się prężnym globalnym graczem z ponad 250 milionami obywateli.
Traktat z Maastricht dał również początek Parlamentowi Europejskiemu, organowi składającemu się z 518 członków reprezentujących narody członkowskie i partie polityczne. Parlament Europejski ma mniejsze uprawnienia niż Rada Ministrów, ale jego rola jest kluczowa w kształtowaniu prawa WE. Traktat z Maastricht sprawiłby również, że stanowienie prawa WE byłoby bardziej wrażliwe na interesy zwykłych obywateli. Traktat z Maastricht nie był jednak kluczowym powodem utworzenia WE.
Jest unią polityczną i gospodarczą 27 państw członkowskich
Unia Europejska jest unią polityczną i gospodarczą 27 członków, która reprezentuje największą gospodarkę świata. 27 krajów należących do UE dzieli suwerenność w wielu dziedzinach rządzenia, ale nie rządzi nimi. Instytucje UE muszą osiągnąć jednomyślność w Radzie, aby podejmować wspólne decyzje. Parlamenty krajowe również odgrywają coraz ważniejszą rolę. W wielu aspektach UE dąży do osiągnięcia celu, jakim jest stanie się globalnym supermocarstwem.
Po zimnej wojnie UE przyspieszyła proces rozszerzenia i dodała nowych członków, w tym Danię, Polskę i Czechy. Później, w 1995 roku, UE objęła Czechy i dwa inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej. W tym procesie rozszerzenie o Europę Środkową i Wschodnią stało się priorytetem, postrzeganym jako środek promowania stabilności i pokojowej integracji. Od czasu powstania UE w 1995 roku, osiem byłych krajów komunistycznych – Bułgaria, Rumunia i Czechy – przystąpiło do UE. Od 1 lipca 2013 roku Chorwacja stała się 27. członkiem.
Chociaż każde państwo członkowskie jest odpowiedzialne za swoje sprawy wewnętrzne, kształtowanie polityki UE jest koordynowane przez Komisję Europejską i państwa członkowskie, poprzez wykorzystanie wspólnych instytucji. Niektóre państwa są jednak mniej zintegrowane niż inne. Wielka Brytania i Dania postanowiły zrezygnować z udziału w niektórych obszarach polityki. Faktem jest, że wszystkie 27 państw członkowskich ma obowiązek przyjąć euro, ale niektóre tego nie robią. Dzieje się tak dlatego, że euro nie jest jeszcze powszechnie używane w 27 państwach członkowskich.
Ma dziesiątki innych organów
Instytucje Unii Europejskiej zostały nakreślone w traktatach założycielskich UE. Do traktatów tych należą Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (1957) oraz Traktat o Unii Europejskiej (1992). Traktat lizboński zreformował te organy i dodał nowe kompetencje. Obecnie istnieją 4 główne organy, z których każdy ma swoją funkcję, które współpracują w celu ustalenia agendy UE i zainicjowania procesu stanowienia prawa UE.
Parlament Europejski jest głównym przedstawicielem obywateli UE, wybieranym bezpośrednio przez obywateli w każdym państwie członkowskim. Negocjuje budżety UE i nadzoruje Komisję Europejską. Na czele Parlamentu stoi obecnie maltańska polityk Roberta Metsola. Z kolei Rada Ministrów składa się z ministrów rządów wszystkich państw członkowskich UE i jest zorganizowana według obszarów polityki. Oprócz Komisji, Rada Ministrów jest odpowiedzialna za ustalanie polityki zagranicznej i gospodarczej UE.
Ma jednolity rynek
Jednolity rynek jest kluczowym elementem Unii Europejskiej. Posiada on cztery unikalne cechy, które sięgają Traktatu Rzymskiego. Swobody te obejmują swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i pracy. Swobody te odzwierciedlają cele europejskiej integracji gospodarczej i tworzą idealne warunki dla wzrostu gospodarczego w gospodarce rynkowej. Ewolucja tych cech została przedstawiona poniżej. Jednolity rynek ma na celu zapewnienie swobodnego przepływu towarów, usług i kapitału w całej wspólnocie europejskiej.
W 1973 roku Wspólnota Europejska została rozszerzona o cztery kraje. Dołączyły Dania, Grecja i Wielka Brytania, a Europejski Obszar Gospodarczy rozszerzył się o kraje Irlandii, Liechtensteinu i Norwegii. Kilka lat później do UE dołączyła Chorwacja, stając się 28. członkiem. Jednolity rynek ma wiele zalet w porównaniu z UGW. Wśród nich jest swobodny przepływ kapitału, towarów i usług. Obejmuje również niektóre kraje, które nie są częścią UE, takie jak Szwajcaria.
Jednolity rynek Unii Europejskiej jest kluczowym elementem gospodarki, przyczyniając się do powstania 3,6 mln nowych miejsc pracy. Ponadto swobodny przepływ umożliwił 14 milionom Europejczyków w wieku produkcyjnym życie i pracę poza UE. Ponadto jednolity rynek jest ważny, ponieważ sprzyja konkurencji między przedsiębiorstwami w skali ogólnoeuropejskiej, co prowadzi do lepszej jakości i niższych cen. Sprzyja również innowacyjności.
Ma wspólną walutę
Unia Europejska to system państw, które mają wspólną walutę, która jest wykorzystywana jako podstawa ich wymiany gospodarczej. Jest to również system, który opiera się na koordynacji pomiędzy krajami członkowskimi, aby utrzymać ich gospodarki i społeczeństwa na równym poziomie. Działa on poprzez nakładanie ceł na towary w momencie ich wjazdu do Unii, co pozwala krajom sprzedawać tańsze produkty na ich ogromny, liczący 400 milionów ludzi rynek. System ten pomógł ustabilizować wymianę gospodarczą w ramach UE, jak również pomiędzy UE a narodami spoza UE.
Jedną z głównych zalet euro jest to, że zmniejsza ryzyko związane z wahaniami kursów walut. Dotyczy to w szczególności firm niefinansowych, które prowadzą działalność gospodarczą w Unii Europejskiej. Euro zmniejszyło również ekspozycję przedsiębiorstw niefinansowych w Europie na ryzyko rynkowe, w dużej mierze skoncentrowane w przedsiębiorstwach mających siedzibę w strefie euro lub mających duży udział sprzedaży zagranicznej w UE. Od momentu wprowadzenia euro stopy procentowe w większości państw członkowskich UE znacznie spadły. Do tego momentu to najsłabsze kraje członkowskie doświadczały poważnych problemów z finansowaniem państwa.
Euro jest oficjalną walutą 19 państw członkowskich EMU. Dwadzieścia jeden innych krajów również używa euro. Andora, Kosowo, Malta, Czarnogóra i Watykan używają euro jako swojej oficjalnej waluty. Oprócz tych krajów, kilka terytoriów zależnych od państw członkowskich UE również używa euro jako swojej waluty. Do krajów tych należą Portugalia, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca oraz francuskie terytoria zamorskie.
Ma jedną walutę
Unia Europejska ma jedną walutę, znaną jako euro. Po raz pierwszy wprowadzono ją w 1999 roku i stała się bezgotówkowym instrumentem płatniczym w 11 krajach członkowskich. Euro to symbol oparty na greckiej literze epsilon, która jest również pierwszą literą słowa Europa. Oznaczone jest dwoma poziomymi pasami symbolizującymi jego stabilność i otoczone niebiesko-żółtym tłem. Oprócz wartości pieniężnej, euro jest również używane do płatności elektronicznych i w księgowości.
Euro jest najsilniejszym symbolem jedności europejskiej. Obniża koszty transakcji, promuje podstawowy mandat UE, jakim jest jednolity rynek europejski, i zmniejsza bariery handlowe. W miarę postępów waluty, stopniowo stanie się ona światową walutą rezerwową, a niektóre kraje sąsiednie przyjmą ją jako własną. Z czasem euro stanie się środkiem płatniczym i międzynarodowym aktywem dla sektora prywatnego. Chociaż pozostaje kontrowersyjne, wielu obywateli popiera wspólną walutę, uznając jej korzyści.
Wśród państw członkowskich, Słowenia jest pierwszym byłym narodem komunistycznym, który przyjął euro. Od tego czasu waluta zyskała akceptację w wielu obszarach, w tym na Słowacji i Malcie. Euro jest również używane w krajach spoza UE, w tym w Andorze, Kosowie, San Marino i Albanii. Niektóre kraje UE przyjęły euro jako swoją oficjalną walutę, jak Andora, Kosowo i Islandia. Obszar ten, znany również jako euroland, obejmuje dziewiętnaście krajów UE i około 343 milionów obywateli.
Tekst powstał we współpracy z https://www.sekwencja.eu/